Paradokse - I burgosuri anglez

 

Paradokse

Nëqoftëse është e vërtetë se rënia e një glase zogu mbi kokën e një njeriu sjell fat, atëherë mbi kokat e disa politikanëve që kanë arritur të bëhen qeveritarë, me siguri do të ketë rënë ndonjë bajgë.

Leximi i gazetave na dhuron katër të mira, gënjeshtrat, humbjen e parave, të kohës dhe, plumbin e shtypshkronjës.

Djali im ka arritur në përfundimin se, njerëzit e trashë janë shumë të hollë.

Kryeqejfi i bashkëkombasve të mi është kur të tjerëve u mbetet qejfi.

I vetmi gaz që nuk të bën për të qeshur, por të trishton dhe të merr jetën, është ai që tregtohet me bombula.

Mjekja popullore pasi kontrolloi të moshuarin 87 vjeçar, zbuloi shkaqet e dhimbjes së mesit të tij dhe i tha: Mos u mërzit xhaxha, se do të vijnë ato!

Romeo e Zhuljeta jetuan aq pak në dashuri, saqë nuk vërtetuan në duheshin me të vërtetë apo jo. Po të ishin martuar, Shekspiri do të shkruante jo tragjedi, por komedi për jetën e tyre.

Kush e di përgjigjen e kësaj pyetje le të ma thotë edhe mua: Përse në Shqipëri dy specie të gjalla, kafshët e egra dhe njerëzit e urtë, janë drejt zhdukjes?

Ish mësuesit të tij 85 vjeçar, kur po ndaheshin në rrugë ai i tha: Mirupafshim, profesor dhe të rroni vetë kur të vdisni, se unë tani banoj në Amerikë dhe nuk besoj të marr pjesë në varrimin tuaj.

Çuditërisht, ne urrejmë më shumë ata që na kanë bërë nder dikur, se ata që na bëjnë keq sot.

Heroinat, dikur ishin me kokrra, me emër e mbiemër, ndërsa tani i mbjellim, i korrim dhe i shesim me kilogram. Kjo do të thotë se heroizmi mund të shitet dhe blihet.

Boksi fillon me grushta dhe përfundon me përqafime, ndërsa futbolli fillon me shtërngime duarsh dhe përfundon me shkelma e grushta.

Në 20 vjetorin e vdekjes së nënës tij, mes shumë vizitorëve, tetë vëllezërve e tri motrave, ai tha: Shyqyr që vdiq atëherë, se po të kish qenë gjallë, duke pjellë akoma do të ishte!

Kënaqësitë e vërteta, fatmirësisht janë pa para, ato të tjerat që mbeten, janë thjeshtë kureshtje.

Ai është mjaft i zoti dhe mbaron punë kudo, sepse nuk përdor aftësinë, lekun dhe miqësinë, por… gruan!

Nëqoftëse, dita juaj nuk ju shkon mbarë, dijeni se rrugën ku ju keni kaluar, patjetër duhet t’ua ketë prerë ndonjë politikan.

Ai për të mallkuar dikë që ia sillte në majë të hundës, i thoshte: Të rëntë për nuse gruaja ime!

Deklaratë interesante dhe befasuese e një pushtetari: Unë së pari jam politikan, dhe krejt rastësisht jam njeri.

 

I burgosuri anglez ribëhet burrë

Në politikë dhe agjensitë funerale, nxirret fitim vetëm nga fatkeqësitë e të tjerëve.
burgosuri anglez ribëhet burrë

Është e mërzitshme të qëndrosh vetëm brenda një gjinie, një seksi. Monotoni e madhe! Shikon po të njëjtat vegla pune, po në atë pozicion urinon. Ato sjellje gjithë jetën. E mërzitshme vërtet! Por, ka edhe zgjidhje. Sa më i zhvilluar njerëzimi, aq më shumë zgjidhje gjen. Ato kanë gjetur edhe ilaçin e çmërzitjes brenda seksit. T’u mërzit burri, bëhu grua; t’u mërzit vetja grua, bëhu përsëri burrë.
Kështu, një anglez i burgosur, gjatë qëndrimit në burg, kaloi nga mashkull në femër. Nuk kaloi ylberin, si themi ne këtej, por u operua dhe u bë dylber. Ndryshe, këta quhen travestitë. Me paratë e shtetit ai u operua, sepse ishte i siguruar. Bota siguron edhe prapanicën, edhe paranicën. Ne nuk sigurojmë as jetën.
Operacionet e qejfit kushtojnë shtrenjtë. Ai doli me sukses, dhe gjithë të burgosurit e uruan kolegun e vjetër, me seks të ri. I uruan asaj mirëseardhjen. Që nga ajo ditë, e burgosura angleze, nisi një detyrë tjetër. U bë dashnorja kolektive e gjithë të dënuarve. Çfarë qejfi! Me orar, dhe brenda rregullave, ajo plotësonte nevojat e të gjithëve. Madje, edhe nga ajo anë që kryente vetë nevojën. Sipas grafikut të ofruar nga drejtoria e burgut, zonja e burgosur solli një atmosferë të re në ambientet e tij. Në listë kishin shkruar emrat edhe drejtuesit e burgut.
U morën masa që ish-ai, tani-ajo, të mos mbetej shtatzënë. Kështu kalonin orët, ditët, muajt, dhe vitet. Sa në një qeli në një tjetër, sa në një krevat në një tjetër. Nga të gjitha kombësitë. Buzët e gjithë të burgosurve, prekën dhe puthën kofshët dhe gjoksin e saj gjithë lesh. E kur leshi nisi t’i binte dalëngadalë, ditët e lumtura për të burgosurit, mbaruan. E burgosura vendosi të rikthehet përsëri ashtu siç ishte, mashkull. Pra, ishte ai, u bë ajo; është ajo, do bëhet përsëri ai. Plasi sherri. Filluan xhelozitë dhe qarjet nga të burgosurit. Si do t’ia bëjmë ne pa ty? Ata donin të dinin se çfarë kishte ndodhur, që ajo donte të ribëhej sërish ai. Kush e kishte prekur në sedër, në të vetmen gjë që ishte e paprekshme? Kush e kishte dëmtuar? Por, ajo ishte e vendosur, po aq sa ishte, kur ishte ai. Si vajzë e mirë, u nda me dashnorët, drejtorinë, dhe premtoi se do të rishiheshin pas disa kohësh si shokë.
Me paratë e sigurimeve, ajo tani do të operohet përsëri. Trasformimi kushton 22 mijë euro. Do të jetë po ajo klinikë, po ato mjekë që e operuan herën e parë. Nuk dihet nëse do t’i venë po ato vegla pune që ka patur. Ndoshta të ndonjë tjetri, që ashtu si kësaj dikur, i kanë dalë të tepërta. Thonë se, ajo do të bëhet ai, sepse kërkon të marrë hak ndaj disave që shpesh i ngatërronin seksin pa lejen e saj. Nëse do t’i montojnë veglat e ndonjë marokeni ose shqiptari, mjerë ish dashnorët e saj të burgosur pastaj!
22 mijë euro për qejfin e një të burgosuri. 22 mijë për t’a bërë nga Sër në Ledi. Dhe ku? Brenda në burg.